Jak to jest byc zona wikinga

Szok kulturowy po przeprowadzce do Szwecji jednak u mnie wystapil. I chociaz spedzilam tu przeciez troche czasu to zamieszkanie z Wikingiem to seria niespodzianek. Pewnych rzeczy trzeba go nauczyc a do innych samemu sie przyzwyczaic. Przyspasabianie Szweda do kontynentalnych standartow (kazdy tutaj wie, ze tak naprawde Skandynawia nie jest czescia Europy) nalezy zaczac powoli i bardzo lagodnie. Mozna na przyklad ucieszyc sie jesli wymsknie mu sie szowinistyczna uwaga typu "ladnie dzis wygladasz". Radosc trzeba jednak wyrazic bardzo wyraznie (zeby nie pomyslal,ze to ironia) i dodatkowo zapewnic, ze ani tej , ani uwag typu: masz ladne oczy/glos/nogi, nie uwazamy za ponizajace.
Przyzwyczajony do regularnych atakow feministek, klasyczny Szwed nie odwazy sie tez podac plaszcza, otworzyc drzwi a juz nie daj Boze ustapic miejsca. Instrukcje dotyczace zmiany takiego zachowania nalezy jednak podawac bardzo dokladnie. W przeciwnym razie dojdzie do znanej mi z zycia sytuacji, ktora zakonczyla sie nastepujacym dialogiem:
- Kochanie dlaczego nie przytrzymales drzwi dziewczynom?
- Slucham???
- No, wszedles zaraz za mna...
- No wlasnie, przeciez mowilas ostatnio, zebym Cie przepuszczal w drzwiach...
Za lekcje manier mozna zaplacic, wyraz konsternacji na jego twarzy - bezcenny;)
Ale sa tez zalety. Taki udomowiony Szwed, bedzie uparcie zmywal, sprzatal i wynosil smieci BEZ proszenia i przypominania. Bo przeciez mamy rownouprawnienie...

PS. A jesli chcecie posluchac najdziwniejszego reggae i posmiac sie troche to prosze: http://www.youtube.com/watch?v=XwVp8N6-7S4